Ni Elmer Aresgado
Malabay na daho’t sanga’y
Alagaan – Ang biyayang
Kalooban ni Bathala.
Itong papel ko at pluma,
Maging binhi ang mga letra’t
Linangin ang tuyong lupa.
Winasak ang kabundukan
Makedyapat ‘yong lunasan
Pagkagahaman ng ilan.
Naiwan sa aplaya ay krokis:
Marka ng iyong lagaslas
Na mapapawi din bukas.
Ni Elmer Aresgado
Halika sa yungib ng nagdaan
Pagkiskisin ang dalawang bato ng kamalayan
ang diklap na malilikha’y puhunan
sa paglagablab ng pinagsamang lakas
ng aping mamamayang
tangan ang bunsol –
Magpapaningas sa tuyot nang kaayusan
hanggang matupok ng apoy
Mag-abo
itong lipunang ikinakalakal
ang liwanag
sa ganansya ng iilan.
Ni Elmer Aresgado
Hindi pa man ngumingiti ang araw ay makikita ang bulto nilang nakaabang sa tarangkahan ng NFA.
Hinihintay ang pagdating ng mga trak lulan ang libong kaban ng bigas.
Waring mundo ang libong sako ng bigas na binubuhat nilang mga Atlas papasok-palabas
sa imbakan upang makatighaw sa gutom na sikmura ng mga may kapasidad bumili.
Para silang kalabaw na nakasingkaw sa pagkakamada
ng ga-toreng Garing na pagkain. Hatak sa trak, atang sa balikat,
buhat – lakad pasok-labas sa imbakang gusali.
Maliwanag na grasya kung ang sako’y magkabutas at nakalatag sa sahig ang mga butil,
Kahit papaano’y may madadakot para maibulsa;
animo’y kalapati silang tumutuka sa mga masasagip na butil
maka-limang hugas pa’y puwede nang pangsaing ng pamilya.
Sa maghapong kayod-marinong buhatan, pas-anan, balyahan…
Isang gintong mahirap hanapin ang sisenta pisong katumbas ng kanilang lakas-paggawa –
Sisenta pisong ipambibili nilang maghuhurnal ng isang latang sardinas at isang kilong mayapang NFA na bigas.
Ni Elmer Aresgado
Sa tuwing natatanaw ko
Ang
laktaw-laktaw
na
mga
bituin
Nakikita ko ang kalupitan ng ala-ala.
Naroon sa bawat kislap
Ang masasayang gunitang
Unti-unting hinarangan ng ulap.
At sa wari ko’y namatay ang mga bituin
Nang wala nang mamasdan
Ang mga matang
Humahanga,
Nangangarap,
Umiibig
Sa minsang dumating at naangkin
Ng balintataw kawangis
ng
bituin.
Ni Elmer Aresgado
Nagsasalimbayan ang mga sigaw
Ng pang-aakit at anyaya:
“Mais, mais – madilaw at matulis
Bili kayo’t tiyak na matamis!”
“Mani’t itlog kayo riyan –
Mani at itlog,
Sampung piso lang;
Manian na itlugan pa”
“O Siopao, siopao!
Bilugan – malaman,
Mura lang, mura lang!
Dakmain nyo’t tikman
Nang masarapan!”
“Nips, nips – matamis,
‘Sing pula ng labi.”
“Tubig-mineral,
Pamatid sa uhaw
Pandilig sa tigang na lalamunan!”
Nagitla ang ale.
Nagtakip ng tenga ang nene.
Nag-antanda ang madre.
Nakayukyok sa tabi
Ang lalakeng walang pambili…
